Polska droga Fiata

mi samochodów zakoƒczyły si´ powrotem do Turynu, skàd nadeszła nowa oferta licencji opartej na modelu Uno, uwzgl´dniajàcej modyfikacje, których domagała si´ strona polska. 1 grudnia 1988 r. doszło do parafowania kontraktu Pol-Motu z Fiatem Auto. Pojawiła si´ mo˝liwoÊç długo- falowej współpracy. Kontrakt przetrwał jednak niewie- le godzin, gdy˝ minister przemysłu, Mieczysław Wil- czek nie uznał wyboru FSO za trafny. Jego zdaniem nale˝ało rozszerzyç produkcj´ samochodu małolitra˝o- wego X1/79, co przewidywała podpisana rok wczeÊniej umowa Fiata z Fabrykà Samochodów Małolitra˝owych w Bielsku-Białej. Inna wersja planu uwzgl´dniała pro- dukcj´ tego samochodu równie˝ na ˚eraniu. W ten sposób obie fabryki miały wytwarzaç rocznie 650 tys. aut. Nigdy nie zaakceptowana przez FSO koncepcja ministra upadła wraz z jego odejÊciem z resortu, koƒ- czàc przeciàgajàcy si´ spór. To był ostatni kontakt Fia- ta z ˝eraƒskà fabrykà. Potem FSO podà˝yła własnà drogà rozwoju. Fiat tymczasem kierował swoje zainte- resowanie w stron´ Bielska-Białej. chance for long-term cooperation. However, it lasted but a few hours, because Polish Industry Minister Mieczysław Wilczek called FSO’s decision a mistake. According to him, FSO should instead step up production of an XI/79 small-engine car, in line with an agreement signed by Fiat with the FSM Car Plant in Bielsko-Biała the previous year. Another version of the same plan suggested the same model be also made in ˚eraƒ, so that altogether both plants would put out 650,000 cars a year. Minister Wilczek’s plan, never accepted by FSO, died upon his departure from office, ending a long-lasting controversy. That was the last time Fiat worked with the ˚eraƒ plant; FSO developed and took another route while Fiat focused its attention on Bielsko-Biała. The business profile of the FSM Car Plant was a perfect fit, complementing the range of cars made by the Turin Corporation. 38 Fiat 131 Supermirafiori Fiat Ritmo Fiat Uno